De Deze atleten hebben de Spelen nét niet gehaald zijn begonnen. Terwijl de Lees hier alles over de atleet Olivier Hendriks Volg je Runners World al op atletiekselectie van TeamNL. Wat doen zij eigenlijk deze weken? Nou, een deel van die atleten is momenteel aan het trainen op hoogte. Hoog in de Alpen werken zij toe naar andere doelen ergens in het najaar. Hoe is het om ver van de buitenwereld te focussen op trainen, eten, slapen en hoe ziet je dag er eigenlijk uit als je zo bovenop een berg zit? Wij spraken Rick van Riel en Björn Koreman over hun belevenissen op hoogte.
Bovenop een berg
We spreken Rick van Riel, specialist op de 800 en 1500 meter, midden in zijn hoogtestage. Hij zit al ruim een week op hoogte en heeft ook nog zo'n 2 weken voor de boeg. 'Ik heb nog niet veel gezien, maar wat ik heb gezien is mooi. Daarbij zit je hier op een soort vlak stuk tussen de bergen waardoor je gewoon op het vlakke kunt trainen,' vertelt hij. Op andere plekken kan het nog wel eens zo zijn dat er nauwelijks vlakke plekken zijn, waardoor iedere training op een heuveltraining gaat lijken. 'In Font Romeu zit je bijvoorbeeld echt op een berg waardoor je bijna altijd moet klimmen'
Voor marathonloper Björn Koreman zit zijn stage er juist net op. We spreken hem telefonisch onderweg van Sestriëre terug naar Nederland. Gisteren liep hij nog in totaal 43.5 kilometer, waaronder een baansessie van 23 kilometer, maar vandaag zat hij al vanaf kwart over 4 's ochtends in de auto. 'Dan ben ik als het goed is voor de files rond Brussel en Antwerpen beginnen weer thuis.' Bij hem was het een stuk minder vlak dan bij Rick. Sestriëre was een van de wintersportoorden tijdens de Olympische Winterspelen van Turijn in 2006, daar is het een stuk minder vlak. 'Ik ben ook al wel eens in Sankt Moritz geweest. Daar stap je de deur uit en kun je lopen. Het is daar zo makkelijk om te lopen. Hier in Sestriëre is het toch vaak even rijden voor een mooi stuk voor een training. Maar ik heb toch ook wel een hoop mooie paden gelopen, echt ongekend'
Aan de basis werken
Rick van Riel is 22 jaar, maar hoogtestages zijn absoluut geen nieuwigheid meer. 'Ik was eind vorig jaar in Potchefstroom (Zuid-Afrika), toen eind december tot eind januari in Kenia, toen was ik in maart weer in Potchefstroom, in april in Font Romeu (Frankrijk) en dan nu voor het eerst in St. Moritz.' Dit trainingskamp staat vooral in het teken van werken aan de basis. Vooral het duurvermogen moet verbeterd worden. 'Door de Olympische Spelen is er niet veel te doen qua wedstrijden dus het is fijn om even weer aan de basis te werken. Normaal train je vrij veel lactisch en dat is gewoon niet goed voor je duurvermogen.'
Voor marathonloper Björn Koreman kwam deze hoogtestage wat meer onverwacht. 'Ik ben hier op uitnodiging van de Israëlische bond.' Vertelt hij. 'Mijn teamgenote bij het NN Running Team, Lonah Salpeter, had een haas nodig om tijdens een hoogtestage snel in vorm te komen voor de Olympische Spelen.' Aan Björn dus de taak om voor de Israëlische het tempo aan te geven. Zelf heeft hij een tijd op de marathon staan in de 2 uur en 10 minuten, terwijl het PR van Salpeter zo'n 7 minuten langzamer is. 'Hier kan ik goed aan de basis werken. Daarbij zijn er nu niet echt mensen op een niveau 2.10 waar ik mee kan trainen, dus dit kwam me eigenlijk wel uit.'
Acclimatiseren of meteen aan de bak?
Voor Rick was het rustig opbouwen in Sankt Moritz. 'We kwamen aan daar en dan doe je de eerste dag eigenlijk niet zoveel, een beetje loslopen omdat je net een reisdag hebt gehad. Daarna doen we op dag twee wat tempo's om het zuurstof van zeeniveau uit de spieren te krijgen en daarna is het vooral veel rustige duurtraining.' Hij vertelt over hoe een training op hoogte veel zwaarder is omdat er op daar veel minder zuurstof in de lucht zit, daardoor herstel je minder snel. 'Daarom is het echt opbouwen met veel rustige duur en dan pas op de vijfde dag deden we de eerste tempo's. Maar nog niet te gek, beetje zone 2-3 zeg maar.'
Voor Björn was het meteen aan de bak. Vanaf de eerste dagen werden er meteen al pittige tempo's afgewerkt. Wel daalden ze voor die sessies af naar een vlakte bij Turijn om de tempo's af te werken op 200 meter hoogte. Daar is het warmer en vlakker waardoor de warme omstandigheden van de Olympische marathon in Parijs kunnen worden nagebootst. Björn maakt dus voor een groot deel uit van deze marathonvoorbereiding. 'De eerste weken deed Lonah nog langere sessies dan ik, maar die laatste week merk je dat het echt begint te draaien. Dat het lichaam zich begint aan te passen aan de hoogte.' In totaal zat hij er drie weken. 'Je merkt wel dat je echt moet acclimatiseren bij zo'n hoogte. Zeker als je ook af en toe nog hoger gaat. Tot echt 2300 meter hoogte.'
Is het gezellig op zo'n stage?
Voor Rick van Riel is een hoogtestage ook gewoon gezelligheid met vrienden. 'Je bent vaak met dezelfde gasten, dus het wordt al snel een soort vriendengroep waarmee je bent (Rick trainde met onder andere olympiërs Stefan Nillesen en Niels Laros). Vijf dingen die je moet weten over Gabby Thomas Dam tot Dam weet je wel.' Zo vertelt hij dat ze spelletjes spelen tussen de trainingen door, maar dat ze bijvoorbeeld ook een opblaasbootje hebben gekocht om op rustdagen mee rond te kunnen varen. 'Mensen denken bij ons natuurlijk vooral aan het lopen maar uiteindelijk zijn we ook maar een paar gewone gasten met een leven ook buiten de sport met een opleiding en een sociaal leven.'
Voor Björn is het een veel nieuwere groep waarmee hij op stage is. 'Normaal zou ik met vrienden op een stage gaan, maar nu ben ik er op uitnodiging van de Israelische bond. Ik heb alleen in de eerste week een bevriende fotograaf meegenomen (check vooral de beelden op Björns Instagram). Verder ben ik met voornamelijk Israelische lopers. Er is ook veel crew, verzorgers, fysio's, coaches, etcetera. We trainen ook veel samen. Het is een gezellige groep.'
Toch is het allemaal iets minder sociaal dan bij Rick. 'Ik zit zelf wat verderop in een Airbnb. Daar zit ik alleen.' Maar tijd om te vervelen is er eigenlijk niet. 'Je traint zo'n 15 uur per week, maar met wat je er allemaal omheen doet is de dag zo voorbij.' Dat heeft mede te maken met het feit dat veel trainingen in het dal worden afgewerkt waardoor ook reistijd een flinke hap uit de week neemt. Een dag komt voor Björn ongeveer neer op eten, ochtendtraining, eten, slapen, even de social media bijwerken en misschien wat Netflix en dan de middagtraining. 'Daarna neem ik wel de tijd om uitgebreid voor mezelf te koken. Dat vind ik wel echt leuk om te doen, dus daar neem ik de tijd voor. Tegen de tijd dat ik daar mee klaar ben is het ongeveer wel weer bedtijd.'
Laptop mee?
Rick neemt z'n laptop wel mee op hoogtestage 'maar die gaat vaker open voor Netflix dan voor wat anders' vertelt hij. 'Ik heb nu natuurlijk vakantie, maar normaal gaat school ook wel een beetje naar de achtergrond op zo'n stage. Dan kun je kiezen tussen school of een dutje, dan kies je toch even wat sneller voor dat dutje, want je moet gewoon weer hersteld zijn voor de volgende training.' Deze keuzes maakt hij dus niet om studie te ontwijken, maar echt om meer resultaat te halen uit het trainingskamp. 'Daarvoor moet je wel goed communiceren. Nou heb ik de mazzel dat ik op Papendal naar school ga, dus daar zijn ze over het algemeen heel meegaand in.'
Voor Björn is er als ondernemer geen pauze van de verantwoordelijkheden. Hij is mede-eigenaar van Doubdle, een natuurlijke frisdrank. 'Ik probeer op een stage als deze alleen het noodzakelijke te doen, bijvoorbeeld wanneer er echt iets moet gebeuren voor een transport. Ik neem de laptop wel mee, maar ik doe een stuk minder dan normaal.' Hij vertelt dat hij normaal zo'n 25 uur per week kwijt is aan zijn bedrijf naast alle trainingen. 'Gelukkig groeien we, waardoor ik steeds meer uit handen kan geven.'
Je leven op pauze
Het fijne van een hoogtestage is volgens Rick dat je de volle focus kunt leggen op trainen, zonder dat het leven er tussendoor komt. 'Het is gewoon een stuk minder gedoe eromheen. Je hoeft niet te vragen of je een uurtje later kan trainen vanwege de tandarts, want je hoeft niet naar de tandarts. Je bent echt alleen maar bezig met beter worden.' En beter wordt je, ook volgens Björn. 'Het fijnste is dat je echt die progressie merkt.'
Toch is het natuurlijk niet alleen rozengeur en maneschijn daar bovenop zo'n berg. 'Je zet toch wel een paar weken je leven op pauze. Thuis gaat alles verder terwijl jij daar alleen maar aan het trainen bent. Je doet gewoon niet heel veel bijzonders, dus je hebt niet heel veel te melden om over te praten. Daarbij moet ik alles in mijn leven om die stage heen plannen.' Vertelt Rick. 'Gelukkig zitten we meestal ongeveer in dezelfde tijdzone als het thuisfront. Ik ben ook een keer in Amerika geweest, maar dan is met thuis communiceren toch een stuk lastiger.'
Toekomstplannen
Voor Rick is deze hoogtestage vooral gewoon om in het algemeen beter te worden. Er wordt aan de basis gewerkt. 'Het is nog niet bekend wat mijn programma gaat zijn de rest van dit seizoen. De grote kampioenschappen zijn geweest, maar ik ga vast nog wel ergens een wedstrijd lopen.'
Björn heeft al wel een duidelijk plan voor dit jaar: 'Ik ga eerst de Voedingslessen van Bart van Nunen lopen en dan de Singelloop in Breda. Daar hoop ik de Nederlandse titel te pakken. Breda is toch wel speciaal voor me om dat het Volg je Runners World al op. Dan doe ik nog een wedstrijd in Noord-Ierland en uiteindelijk doen we dan nog een najaarsmarathon.' Welke marathon dat gaat zijn wil hij nog niet openbaar maken. Wel vertelt hij dat hij langzaamaan de grote toernooien uit zijn hoofd begint te zetten door de Niels Laros aast op revanche bij EK Cross. 'Ik zie wel of ik me nog plaats voor grote toernooien. Ik heb me lang vastgehouden aan het kwalificeren daarvoor, maar ik merkte dat ik daardoor een beetje het plezier in het lopen kwijtraakte. Dat plezier vind ik nu weer door zulke stages terug. Ik wil me nu vooral richten op plezier halen uit het lopen en anderen inspireren, dan komen de prestaties hopelijk vanzelf'
