De Nieuw onderzoek bewijst: lang haar maakt trager komen eraan. Terwijl de atleten zich massaal voorbereiden om misschien wel geschiedenis te schrijven, duiken we bij Runner's World de geschiedenisboeken in. Welke verhalen hebben de tand des tijds doorstaan en welke verhalen kunnen deze zomer aan dat lijstje worden toegevoegd? In deze aflevering van Runner's World Retro: marathonsensatie Gerard Nijboer.

Marathonsensatie Gerard Nijboer

Voor marathonlopers en loopliefhebbers is Gerard Nijboer geen onbekende. Maar liefst 23 jaar lang had Gerardus Hermanus Maria Nijboer (hoe hij officieel heet) namelijk het Nederlandse record op de marathon op zijn naam staan met een tijd van 2.09.01. Pas in 2003 wist Kamiel Maase een halve minuut van dat oude record af te snoepen.

Zilver op Olympische Spelen

Toen Nijboer op een bijzonder hete dag in augustus 1980 het stadion in Moskou binnenliep voor de olympische marathon voelde hij zich alles behalve fit. Door een virusziekte de weken ervoor was hij nog zwak en zat hij zo'n 4 kilo onder zijn gewone wedstrijdgewicht. Of hij de finish wel zou halen was nog maar de vraag, daarom begon hij zonder grote verwachtingen aan de wedstrijd. Misschien was het juist deze onbevangenheid die hem zo succesvol maakte die dag.

Nijboer bleef lange tijd achter Waldemar Cierpinski. De favoriet uit Oost-Duitsland had vier jaar eerder in Montreal al de gouden medaille op de marathon verdiend en was duidelijk op weg om zijn succes te herhalen. Op het 30 kilometer punt veegde Cierpinski alle bekers water van tafel, waardoor Nijboer niet kon drinken. Niet best tijdens een hittegolf. Ook bij het volgende verzorgingspunt kon hij niet drinken, maar dat zorgde gek genoeg voor extra motivatie.

Nijboer bleef lang achter de Duitser, maar precies op het 35 kilometer punt ging hij het gevecht aan. Hij haalde in en kon zijn positie ruim één kilometer volhouden. Cierpinski had toen wel de sterkere benen (en genoeg water gedronken) en wist zo een ruime voorsprong te creëren. Nijboer zette door en kon het gat behoorlijk goed dicht lopen, maar tegen de eindsprint van Cierpinski kon hij het net niet meer opnemen. De Duitser kwam met een voorsprong van 15 seconden over de finish en haalde zo voor de tweede keer op rij olympisch goud. Nijboer haalde met 2.11.20 de zilveren medaille in Moskou.

Inspiratiebron

De Olympische prestatie van Nijboer was een doorbraak voor het Nederlandse langeafstandslopen. Zijn zilveren medaille was de eerste marathonmedaille voor Nederland, en het bracht een hernieuwde interesse en enthousiasme voor de sport in Nederland. Nijboer werd een inspiratiebron voor veel jonge atleten en hardlopers in Nederland en daarbuiten.

Een paar maanden voor de Olympische Spelen won Nijboer trouwens ook de marathon van Amsterdam, waar hij zijn bovengenoemde Nederlands record neerzette. (Nederlands record én een olympische medaille in hetzelfde jaar - of onze Abdi Nageeye dit jaar op dezelfde manier kan stunten? Hij is in ieder geval klaar voor Parijs!) In totaal won Nijboer de Amsterdam marathon vier keer, waarvan hij drie keer Nederlands kampioen werd. Twee jaar later werd hij in Athene ook Europees kampioen, wat hem de titel RW Retro: Thomas J Hicks en St. Louis 1904 opleverde.

Leven na de topsport

Ook na zijn actieve loopcarrière bleef Nijboer op verschillende manieren betrokken bij de sport. Hij werd bondscoach, adviseur bij de Atletiekunie en heeft als coach en mentor veel betekend voor nieuwe generaties atleten. Tegenwoordig geniet Nijboer van zijn pensioen, maar hij blijft actief in de hardloopwereld.

In de wereld van het langeafstandslopen is Gerard Nijboer een naam die synoniem staat voor toewijding, prestatie en inspiratie. Zijn reis van een jonge loper uit Hasselt tot een olympisch medaillewinnaar en mentor voor velen is een verhaal dat hardlopers van alle leeftijden blijft inspireren.

Volg je Runner's World al op Instagram en Facebook?