Hardloopschoenen zijn er tegenwoordig in alle soorten, maten en kleuren. Lang geleden was de keuze niet zo ruim en bestond de hardloopschoen nog niet eens. Wij duiken in de geschiedenis van het meest kostbare bezit van de hardloper: de hardloopschoen.

1832: de eerste 'hardloopschoen'

Terwijl Napoleon Bonaparte de laatste dagen van zijn leven als banneling sleet op St. Helena, werd ergens anders in Europa de basis gelegd voor de eerste hardloopschoen. Ongeveer 200 jaar geleden maakte hardlopen een sprong in populariteit. De wens was daarom: een lichtgewicht schoen met veel grip. Een hoop pogingen mislukten, totdat het na langere tijd in 1832 lukte. Wait Webster bevestigde als eerste rubber zolen aan leren schoenen: de plimsoll.

Joseph William Foster zette de volgende stap aan het einde van de 19e eeuw. De oprichter van het bedrijf Boulton (nu bekend als Reebok) monteerde ijzeren punten onder de zolen van zijn plimsolls. Een paar decennia later maakte hij de schoen voor de olympisch kampioen op de 100 meter van 1924, Harold Abrahams. Check trouwens hier Altijd op carbon lopen, is dat wel een goed idee.

1917: vulkanisatie zorgt voor sneakers

Door het proces vulkanisatie, uitgevonden rond 1850, konden vanaf dat moment rubber en stof met elkaar versmolten worden. Deze plimsoll werd in de loop der jaren steeds vaker gebruikt om te sporten. Ze stonden bekend als 'sneakers', letterlijk vertaald 'sluipers', omdat je er in rond kon lopen zonder gehoord te worden. Aan het einde van de Eerste Wereldoorlog (1914-1918) stonden atleten in de rij voor deze schoenen.

1940: sprint en lange afstand

In de jaren '20 beginnen de broers Adi en Rudolf Dassler een sportschoenenzaak, gespecialiseerd in atletiekschoenen. Adolf (Adi) Dassler was de eerste die schoenen ontwierp voor specifieke afstanden: een sprinter en een lange afstandloper. De schoenen van Adi werden ook gedragen door Jesse Owens, olympisch kampioen op de 100 meter in 1936. Adi en Rudolf krijgen overigens later ruzie, en richten uiteindelijk los van elkaar de bedrijven adidas en PUMA op.

Vanaf 1950: alles voor de snelheid

Bill Bowerman, hardloopcoach aan de Universiteit van Oregon, wilde lichtere en snellere schoenen ontwikkelen voor zijn atleten. Hij had genoeg ontwerpen en ideeën, maar niemand wilde investeren. In de jaren '60 begon Bowerman een bedrijf met voormalig pupil Phil Knight: Blue Ribbon Sports. Ze verkochten Japanse hardloopschoenen die waren gebaseerd op de ontwerpen van Bowerman. Dat deden ze vanuit hun kofferbak, bij hardloopwedstrijden. Later begonnen ze zelf schoenen te ontwikkelen en ze kregen succes het schoenmodel Cortez, die op dit moment nog steeds verkocht wordt. Het bedrijf is je vast bekend: Nike.

Vanaf 1970: de sportwetenschap

De wetenschap, in de vorm van podologen, kreeg invloed op het maakproces. Makers hielden plotseling rekening met looptechnieken. In deze jaren vond een van de grootste doorbraken plaats in de geschiedenis van de hardloopschoen: EVA (ethyleen vinyl acetaat); een soort schuim gevuld met lucht, dat demping biedt en schokken absorbeert. Het wordt tot op de dag van vandaag gebruikt in hardloopschoenen. Wist je trouwens dat pas in 1978 de eerste hardloopschoenen speciaal voor vrouwen op de markt werden gebracht? Dat heeft er vast mee te maken dat De 7 beste hardloopschoenen voor heren.

1980-2000: bubbeltechnologie

Hoewel het aantal marathonfinishers toenam, gingen de ontwikkelingen qua schoenen minder snel. De stabiliteit werd erg belangrijk en in 1987 werd Nike groot met een bubbeltechnologie, waardoor je hielen minder belast werden. Dat bleef een hype tot begin jaren '00. In Nederland zie je die techniek nog steeds vaak bij Nike Airmax schoenen.

2010: blote voeten

Binnen de hardloopwereld ontstond er een beweging die steeds vaker zonder schoenen besloot te lopen. Nike speelde daar op in en ontwikkelde een soort vijfvingerige handschoen voor je voet. Het zou beter zijn voor je voeten, maar die beweging hield niet lang stand.

2012: comfort en lichtgewicht

Hardlopen zonder schoenen was toch niet dé oplossing. Dus trokken de meeste lopers hun schoenen weer aan en die waren een stuk lichter geworden. In 2012 kwam Nike met Flyknit, een lichte garenstof die comfortabel zit, maar ook tot 60 procent van het gewicht wegneemt van de oude hardloopschoen.

Nu: carbon hardloopschoenen

Maak kennis met de Deviate Nitro™ 3 van PUMA Advertentie - Lees hieronder verder. Carbon is Engels voor koolstof en door het geringe gewicht blijft de schoen licht. De carbonplaat geeft een schoen stabiliteit, omdat het schuim van een middenzool zacht is. Dat schuim (foam) zorgt voor een extra energieteruggave. Het heeft menig topper al een nieuw persoonlijk record opgeleverd. De 7 beste hardloopschoenen voor heren.

Volg je Runner's World al op Instagram en Facebook?