Geraadpleegde expert: 
Het kan best lastig zijn om een eetstoornis te herkennen in de hardloopwereld waar veel trainen en gezond eten normaal zijn. Zo is het heel geaccepteerd om veel te laten als je bijvoorbeeld gaat trainen voor een (halve) marathon. Maar waar het normaal is om veel kilometers te maken en op je voeding te letten, betekent het niet gelijk dat dit ook gezond is. Wij spraken daarom met Marga Brancart, eetstoornistherapeut en ervaringsprofessional bij Human Concern over de dunne scheidslijn tussen gezond en problematisch.
Disclaimer: Er zijn verschillende eetstoornissen, maar wij hebben het in dit artikel over restrictieve eetstoornissen.
Gezond of problematisch?
Het herkennen van een eetstoornis kan best lastig zijn. Laat staan in de hardloopwereld waar veel trainen en op je voeding letten normaal is. Bovendien heb je ook niet gelijk een eetstoornis als je veel sport en op je voeding let, dus hoe zit dit? Je kunt een eetstoornis herkennen als het je hele leven en functioneren negatief beïnvloedt en in de weg staat. ‘Het is niet heel concreet, maar vaak kun je het herkennen aan het feit dat de lol er een beetje vanaf gaat en het obsessief en dwangmatig wordt’, zegt Brancart.
Dwangmatig hardlopen
Veel mensen met een eetstoornis ‘moeten’ hardlopen in plaats van dat ze ‘willen’ hardlopen. Het kan soms best lastig zijn om hier onderscheid tussen te maken. We hebben tenslotte allemaal weleens geen zin om te gaan hardlopen, maar gaan dan toch de deur uit. 'Het kan natuurlijk ook een hele gezonde drijfveer zijn te bewegen, dus het is noodzakelijk om eerlijk naar te jezelf te kunnen kijken', zegt Brancart. Loop je zoveel hard omdat je het (meestal) leuk vindt of zit er meer achter? Graaf diep. ‘Op het moment dat een eetstoornis wordt getriggerd en die (weer) groter wil worden, kun je jezelf echt voor de gek houden.'
Alarmerende signalen
Obsessief en dwangmatig hardlopen kunnen een teken zijn van een eetstoornis, maar er zijn ook andere alarmerende signalen. Zo kan iemand ten koste van alles toch gaan hardlopen (ondanks dat hij of zij bijvoorbeeld ziek is), er afspraken voor afzeggen, zich alleen nog kunnen focussen op het hardlopen, dwangmatig met voeding omgaan, eten afslaan, calorieën tellen of obsessief veel eiwitten eten. Ook is het goed om te weten dat er nog veel meer verschillende kenmerken van een eetstoornis zijn die niks te maken hebben met sporten en eten. Human Concern heeft hier meer informatie over.
Hardlopen met een eetstoornisverleden
Je kunt met een eetstoornisverleden vaak zorgeloos hardlopen - mits je een goed geslaagde behandeling hebt gehad, maar let op. ‘Onze visie is dat je echt kan herstellen van een eetstoornis, maar je blijft soms wel restanten overhouden’, zegt Brancart. Zo kan het voorkomen dat als er problemen zijn in je leven, je weer teruggrijpt naar restrictief eten of obsessief sporten – en dat is wel een valkuil. Het is daarom altijd goed om een oogje in het zeil te houden (eventueel met hulp van iemand anders) zodat je niet doorslaat naar de verkeerde kant.
Omgeving
Maak jij je zorgen over iemand in je omgeving? Dan kun je volgens de therapeut het beste concreet benoemen wat je ziet. 'Dit kan ook als een aanval overkomen, dus wees daarin voorzichtig', zegt Brancart. Vraag vervolgens wat diegene daar zelf van vindt. Herken je dit en wil je er iets mee? ‘Als iemand er niks mee wil, dan kun je het op dat moment beter even laten. Vertel dat je je zorgen maakt en dat je er bent als diegene het erover wil hebben.’
Hulp zoeken
Is dit voor jou herkenbaar? Weet dat praten helpt. ‘Ook als je nog in het begin staat van een eetstoornis, helpt het om er met anderen over te praten’, zegt Brancart. Als je dit nog te spannend vindt, kun je ook naar de huisarts. Weet dat je niet alleen bent en je recht hebt op hulp. Je kunt namelijk écht herstellen van een eetstoornis.
Volg je Runner's World al op Instagram en Facebook?
Marga Brancart is ervaringsprofessional bij Human Concern, en heeft zowel SPH als supervisiekunde gestudeerd. Daarnaast worstelde ze zelf met een eetstoornis, en wil ze anderen de hulp bieden om van een eetstoornis te herstellen.
