99 jarige hardloper
In de bergen rondom State College in het Amerikaanse Pennsylvania komen zes oude mannen samen om te gaan hardlopen. ‘Oud’ is een relatief begrip: als je 25 jaar bent, is 60 jaar al ‘oud’. Ben je 55, dan is een zestiger een jonkie. Maar deze krasse knarren die in de vroege ochtendmist door de bergen in Centre County lopen, mogen zich met recht ‘oud’ noemen. Ze hebben grijze haren, lopen ietwat voorovergebogen en zijn hardhorend. Alles wat je verwacht van mensen die zich ten tijde van de Beatles al opmaakten voor hun pensioen. Dit zijn The Old Men of the Mountains oftewel de krasse knarren van de bergen. Toch zou je ze geen bejaarden noemen. Het zijn tenslotte hardlopers, leden van een 50-mijls estafetteteam dat beroemd is in dit deel van het Allegheny-gebergte. De jongste loper is net 67 jaar geworden. George Etzweiler is met z’n 99 jaar de oudste. Op deze koele ochtend in juni voert George, met zijn kleine figuur en puffend als een stoomlocomotief, zijn team aan op een trainingsrondje over de bergweg vol haarspeldbochten. De mannen zijn in training voor de jaarlijkse 50-mijl (ruim 80 kilometer) tellende Tussey Mountainback. Sinds 2007 lukt het George telkens weer om diverse oudere lopers zover te krijgen om mee te doen aan deze wedstrijd. De mannen zijn net bezig met een wandelpauze als er om de hoek een zwarte Chevrolet pick-up aan komt rijden. ‘Auto!’ schreeuwt John Knepley, viervoudig Old Man of the Mountain. Iedereen spoedt zich naar de zijkant van de weg, behalve George. Ondanks zijn gehoorapparaat hoort hij de waarschuwing niet. ‘Pas op George, er komt een auto aan!’ George reageert als door een wesp gestoken: ‘Oh, jeetje.’
Een paar mannen helpen hem de berm in terwijl de Chevy langzaam voorbijrijdt en even remt. De chauffeur draait z’n raampje open en wijst op George in zijn oranje trainingsjack. ‘Hé, dat is hem, hè?’ merkt hij op. ‘Die ouwe man die nog steeds hardloopt.’
Die oude man die hardloopt is een beroemdheid. Niet alleen in Centre County, maar bij vele andere loopevenementen in het noordoosten van de Verenigde Staten, zoals de befaamde Mount Washington Road Race in New Hampshire, waar George deel uitmaakt van de Runners World, Onderdeel van Hearst Netherlands. ‘Yep, dat is hem inderdaad,’ antwoordt Knepley. ‘Dat is George.’ George zwaait naar de chauffeur en glimlacht. ‘Ik ben nogal een bezienswaardigheid,’ merkt hij op. ‘Een opmerkelijk natuurverschijnsel. Ik weet niet of het waar is, maar het schijnt dat er niet zoveel mannen van rond de 99 meer rondlopen en zeker geen hardlopers.’ Dat is geen overdrijving. Op verschillende loopevenementen kom je altijd wel een paar oudere lopers tegen, maar dat zijn er maar een handjevol.
George besluit zijn ochtendtraining met een dutje, om daarna aan te schuiven voor zijn lunch. Hij laat de dampende kom met groenten even afkoelen terwijl hij bladert door een stapel computeruitdraaien. Het is een trainingslogboek dat teruggaat tot 1969. Het printerpapier was toen een voor de hand liggende keuze: hij was professor ‘electrical engineering’ aan de Pennsylvania State University. En ondanks dat hij al jaren met pensioen is, houdt hij zijn logboek nog altijd nauwgezet bij.
Nadat hij zijn tijd op de mijl (dit jaar is zijn beste tijd 11.49) en de totaal gelopen afstand van die dag heeft genoteerd, haalt hij een andere map met papieren tevoorschijn. Deze gaan slechts tien jaar terug in de tijd; het zijn de uitslagen van alle wedstrijden waaraan The Old Men of the Mountains hebben deelgenomen. George heeft elke naam onderstreept van de personen die hij heeft weten te verleiden tot deelname aan zijn team. Hij doet nog steeds zelf het scoutingwerk, houdt wedstrijdgegevens bij, onderhoudt contacten en benadert potentiële nieuwkomers. Zo gaat hij al sinds 2007 te werk, het jaar dat hij het team begon te formeren na een spontaan gesprek tijdens de 2006-aflevering van de 50 mijl van Tussey.
In die tijd was George – met zijn 87 jaar – nog steeds een fanatiek onderdeel van de lokale hardloopscene. Gehuld in een oranje hesje hielp hij als vrijwilliger met het tegenhouden en doorverwijzen van auto’s op het wedstrijdparcours. Op een gegeven moment liep de wedstrijdleider langs en in het voorbijgaan merkte hij op: ‘Zou het niet leuk zijn als iemand het voor elkaar zou krijgen om een groep oudere hardlopers te verzamelen om de 50 mijl als estafette te lopen?’ Dat was niet tegen dovemansoren gericht: George wist wat hem te doen stond. Hij pakte het telefoonboek erbij en begon de nummers en adresgegevens op te zoeken van hardlopers boven de 65 jaar. Het was nog een hele onderneming om deze mensen te overtuigen van zijn missie. Maar George is een ‘mensen-mens’, hij is weliswaar heel ontspannen in zijn manier van doen, en beschikt over een fikse dosis humor, maar hij heeft een overtuigingskracht waar velen niet tegenop kunnen.
Wil je het hele interview met Gerard Ekdom lezen? Koop dan nu Runner's Word oktober via de webshop (lsquo;Ik ben een opmerkelijk natuurverschijnsel&rsquo)!
Wil jij twee keer per week de beste looptips, motiverende artikelen en fijne winacties ontvangen? Schrijf je dan nu in voor onze nieuwsbrief!
