Terwijl hij zijn koffie roert, geeft Björn Koreman (27) bedachtzaam antwoord op de vraag hoe hij ooit begon met hardlopen en waar hij nu staat. Terwijl hij verder praat, zien we de verbazing in zijn blik toenemen. Alsof hij het zelf nog steeds niet helemaal gelooft. Zijn opmerkelijke verhaal is moeilijk te rijmen met de persoon die voor ons zit. Koreman, een atletische verschijning, oogt fit en ziet er afgetraind uit. Hij heeft ook de zo kenmerkende scherpe kaaklijn van wedstrijdatleten. En heldere, alerte ogen, die lijken te loeren op het moment om een splijtende versnelling te plaatsen.
Bier en roken
Als we zeven jaar geleden tegenover Koreman hadden gezeten, was het beeld totaal anders geweest. Toen was hij van donderdag- tot en met zondagavond te vinden in de kroegen van Breda. Vier nachten achter elkaar bier drinken en sigaretten roken. Veel roken, soms 30 tot 35 sigaretten op een dag. Over het aantal alcoholische versnaperingen houdt hij zich op de vlakte. Ondanks zijn ongezonde leefstijl, handbalde hij in een team dat niet onverdienstelijk presteerde. ‘Ik was een buitenspeler die bij een break out keihard naar voren rende.’
Hoe het begon
Hardlopen was nooit bij hem opgekomen. Tot begin oktober 2011, op een terrasje in Breda. Daar zat hij, samen met zijn vader die de volgende dag bij de Singelloop de 10 kilometer ging lopen. Dan doe ik de vijf, flapte Koreman er onnadenkend uit. Buiten het handbalveld had hij nooit een meter hardgelopen. Hij liep 20.33, een prestatie die iets in hem aanwakkerde. Hij stopte met drinken en keek uit naar de Singelloop van 2012. Die liep hij een minuut sneller (19.31), ook al rookte hij nog steeds veel. Na zijn tweede Singelloop liep Koreman steeds meer wedstrijden. Soms won hij een regionale 5-kilometerwedstrijd met zo’n grote voorsprong, dat hij lurkend aan een sigaret de nummer twee zag finishen. Een bizar tafereel moet dat zijn geweest. In het voorjaar van 2013 liep hij een pr op de 5 kilometer: 17.54. Dat was een eyeopener. Als ik stop met roken kan ik echt progressie maken, was zijn gedachte. Dezelfde dag rookte Koreman zijn pakje sigaretten helemaal op om er vervolgens nooit meer één op te steken. Die keuze betaalde zich uit in 2014 toen hij met 15.50 tweede werd bij de Singelloop. In de jaren die volgenden liep hij van pr naar pr.
2018, zeven jaar na zijn eerste Singelloop, was voor Koreman een bijzonder loopjaar. Bij enkele grote wedstrijden rammelde hij nadrukkelijk aan de poorten van de Nederlandse subtop. Zijn mondhoeken krullen vrolijk omhoog als hij vertelt over deze wedstrijden. Hij kan nog steeds niet geloven wat hij heeft gepresteerd. Twee wedstrijden steken er wat hem betreft bovenuit. Bij de start van de Dam tot Damloop had hij maar een gedachte: niet aan een tijd denken en gaan rekenen onderweg. Onbevangen lopen was Koremans doel. Hij knalde uit de startblokken, samen met lopers die hij bij andere wedstrijden nooit bij kon houden. In 15.40 kwamen ze door op de vijf kilometer. ‘Als dit zo doorgaat, loop ik tussendoor ook nog een pr op de 10 kilometer,’ dacht hij. Trapte hij er toch weer in, nadenken over zijn tijden. Het zat hem gelukkig niet in de weg. Sterker nog, Koreman kreeg vleugels, versnelde en liet het groepje achter zich. De volgende 5 kilometer ging nog sneller: 15.30. Vol gas trok hij door richting Zaandam, zes kilometer aftellen. De doorkomst op 15 kilometer was in 46.39. ‘Wat gebeurt hier, dacht ik. Ik ga onder 50 minuten lopen.’ Aan de finish op de Peperstraat had hij vier seconden over: 49.56. Hij werd negende Nederlander, 25e overall.
Zelfs zijn trainer zag dit niet aankomen
Daags na de halve marathon van de Bredase Singelloop, plaatste Koreman een foto op zijn Instagram. Hij loopt alleen, door een straat met kroegen in zijn geliefde Breda. Op de achtergrond de toren van de Grote Kerk, links een dweilorkest, rechts een drietal toeschouwers. ‘een abonnement op Runners World’ schreef hij bij zijn foto. Nu liep hij daar met bijna 20 km/u doorheen. Een veel beter gevoel volgens hem. Dit is zijn beste wedstrijd van het jaar, vindt hij zelf. In januari liep hij 1.09.36 bij de halve van Egmond. In Breda passeert hij de finish na 1.06.26, na een solo van 15 kilometer. Zelfs zijn trainer Bram Wassenaar zag dit niet aankomen.
Koreman traint hard voor zijn persoonlijke successen. Zes à zeven keer per week, naast een werkweek van soms meer dan vijftig uur als accountmanager bij een sportdrankenfirma. Dat klinkt als een onmogelijke weekindeling maar hij doet daar bescheiden over. ‘Mijn leven is in balans. En dan gaat alles als vanzelf.’ Hij weet wat voor ongezond leven hij achter zich heeft gelaten. Daar wil hij nooit meer naar terug. Dat staat zijn ambities in de weg. Een marathon binnen de 2.20 lopen is zijn ultieme droom, vertelt hij met een twinkeling in zijn ogen. Het zou ons niets verbazen als hem dat binnen niet al te lange tijd lukt. Want na 2018 is Björn Koreman een naam om in de gaten te houden.
Nu bijna een jaar later is het Bjorn gelukt! Hij heeft 13 oktober 2019 in Eindhoven zijn eerste marathon gelopen in een tijd van 2:17.26!
Dit artikel komt uit Runner's World december 2018. Wil je meer van dit soort verhalen lezen? Neem dan een abonnement op Runner's World.
