Je wil een marathon lopen. Maar welke? Als je er eentje kiest uit dit lijstje, dan wordt het ook door de plek van de marathon een onvergetelijke ervaring. We zetten een paar pareltjes wereldwijd voor je op een rij.
Big Sur International Marathon
- eind april
De Big Sur International Marathon is schilderachtig en zwaar. Het parcours gaat over de iconische Highway 1, langs de adembenemende Californische kustlijn. Het wordt gezien als een van de mooiste snelwegen ter wereld. Na de start bij het Big Sur Station golft het parcours noordwaarts op en neer naar Carmel, een slaperig kustplaatsje waar Clint Eastwood ooit burgemeester was. De deelnemers moeten 670 hoogtemeters overwinnen. Na zestien kilometer begint de drieënhalve kilometer lange beklimming naar Hurricane Point, met op 150 meter boven zeeniveau het hoogste punt van het parcours. Gelukkig volgt daarna een kilometerslange afdaling om op adem te komen. Halverwege de afdaling, op de helft van de wedstrijd, passeer je de Bixby Bridge. Daar zit ieder jaar Michael Martinez, de in smoking geklede ‘Grand Piano Man’. De vredige melodieën die hij uit zijn piano tovert, gecombineerd met de ritmische beukende golven onder de brug, vormen een surrealistisch decor.
Kauai Marathon
- begin september
Op Hawaï is aloha meer dan een groet. Het is een gevoel van gemeenschap, medeleven en kameraadschap dat de cultuur van de eilanden symboliseert. Het is deze aloha-sfeer die de Kauai-marathon uniek maakt in de hardloopwereld. Kauai staat bekend als Garden Island, door zijn weelderig groene regenwoud met prachtige watervallen, vulkanische pieken, pittoreske stranden en geurige tropische bloemen. De race begint op Poipu Beach en kronkelt vervolgens langs de kustlijn en door de iconische Boomtunnel. Dat is een lange, smalle, natuurlijke luifel van eucalyptusbomen die de weg volledig overdekken. Gedurende enkele kilometers loopt het parcours parallel. Het is gebruikelijk dat lopers die elkaar in beide richtingen elkaar high-fives geven en juichen ter aanmoediging. Alsof dat niet genoeg motivatie is, hoor je overal langs het parcours de bonzende percussie van Taiko drumgroepen, waarbij hula-dansers in rieten rokjes het Hawaïaanse plaatje volledig maken.
Eugene Marathon
- eind april
Al decennia lang wordt Eugene gezien als de officieuze atletiekhoofdstad van de wereld. De hier gevestigde universiteit van Oregon was ooit de thuisbasis van legendes als trainer Bill Bowerman en Nike-medeoprichter Phil Knight, die een belangrijk aandeel hadden in de De zwaarste hardloopwedstrijden ter wereld. Maar ook van de op jonge leeftijd verongelukte toploper Steve Prefontaine. In 2007 vond de eerste editie van de marathon plaats, als eerbetoon aan enkele van de meest legendarische hardlooplocaties. De start en finish zijn meestal bij het Hayward Field, het stadion waar de olympische kwalificaties van de USA Track and Field worden gehouden. Uiteraard gaat het parcours over de campus van de universiteit. Wie na afloop een lokaal biertje gaat drinken bij Ninkasi Brewing Company kan zomaar een olympiër tegen het lijf lopen. Op Skyline Boulevard staat Pre’s Rock, een monument op de plaats waar Prefontaine met zijn auto crashte en stierf in 1975.
Berlijn Marathon
- eind september
De Volg je Runners World al op. Dat heeft een flinke aantrekkingskracht, want jaarlijkse staan er tienduizenden lopers aan de start op het razendsnelle parcours. Veel deelnemers zijn fan van de drie blauwe lijnen op de weg. Deze markeren de kortst mogelijk route van start naar finish. De aankomst onder de Brandenburger Tor geeft de finish een historisch en indrukwekkend tintje, mocht je na ruim 42 kilometer nog energie hebben om daarvan te genieten. De plek waar deelnemers hun startnummer moeten ophalen is op de voormalige luchthaven Tempelhof. Hier proef je de bewogen Berlijnse geschiedenis, van toen het IJzeren Gordijn Europa in Oost en West verdeelde. Voor de start krioelen tienduizenden lopers door het 630 hectare grote stadspark Tiergarten, ooit een koninklijk jachtgebied.
Banff Marathon
- midden juni
De Banff Marathon wordt op 128 kilometer van Calgary gehouden, in het oudste nationale park van Canada. De organisatie is erin geslaagd om een evenement op poten te zetten dat nauwelijks belastend is voor het milieu. Zo zijn er bijvoorbeeld organische bekertjes bij de drankposten. De bekers zijn gemaakt van een materiaal dat is gemaakt van maïs. Hoewel de organisatie het niet aanbeveelt, zou je ze kunnen opeten. Geen man overboord als de deelnemers ze niet als snack nuttigen, want na vier dagen zijn de bekers volledig gecomposteerd. Daarnaast gebruikt de organisatie geen gooi-alles-er-maar-in-vuilnisbakken, maar sorteerstations die al het afval naar recyclingfaciliteiten afvoeren: van achtergebleven shorts tot wikkels van energierepen. Daarnaast is de goodie bag in de ban gedaan. Het overgrote deel van de lopers gooit nagenoeg alles weg wat in zo’n tasje zit, van folders tot proefmonsters van sponsoren. In plaats daarvan krijg je bij inschrijving een elektronische voucher. Op vertoon van de voucher – uiteraard op je telefoon - kun je gratis alleen de goodies ophalen die je wil gebruiken.
Medoc Marathon
- begin september
Naar verluidt melden jaarlijks zich meer dan 40.000 - meestal Franse – lopers aan terwijl er maar 8500 atleten worden toegelaten. De populariteit zit hem in het volgende: een eindtijd doet er niet zoveel toe en iedere verzorgingspost verdient bijna een Michelinster. Ieder jaar heeft de marathon een thema, een bijvoorbeeld is superhelden. Vol overgave gaven veel lopers hieraan gehoor. Het aantal mannen dat zich in een iets te klein Superman-kostuum had gehezen was ontelbaar. Net als veel mannelijke lopers die met pruiken en bustiers 42,195 kilometer als Wonder Woman aflegden. Wie helemaal achteraan in het peloton start, kan bij de eerste verzorgingspost al op vertraging rekenen. Veel lopers schuiven daar hun eerste croissant naar binnen, die ze vervolgens wegspoelen met een glas goede Bordeaux wijn. Aangezien er twintig (!) verzorgingsposten zijn, lopen veel lopers op een goed moment zwalkend over het parcours. Dat verklaart teven de bijnaam 'de langste marathon'.
Midnight Sun Marathon
- midden juni
Tromsø, ook wel bekend als het Parijs van het Noorden, ligt in Noorwegen, boven de poolcirkel. Dat betekent dat tussen half mei en half juli de zon niet ondergaat. Het zachte licht zorgt voor een bijzondere sfeer tijdens de Midnight Sun Marathon, waar jaarlijks zesduizend deelnemers van over de hele wereld op afkomen. Want zeg nou zelf, hoe vaak finish je een wedstrijd rond middernacht zonder een hoofdlampje op? Soms krijg je een regenboog te zien, zoals op de foto. Het parcours is nagenoeg vlak, op twee beklimmingen na van de 1016 meter lange Tromsøbrug. De inwoners van Tromsø zijn trots op hun evenement en staan daarom in de bebouwde kom massaal langs de kant om de lopers aan te moedigen.
Rome Marathon
- midden maart
Rond de 150 nationaliteiten staan ieder jaar te trappelen in de startvakken op de Via dei Fori Imperiali in Italië. Het parcours is een aaneenschakeling van monumenten. Wie er oog voor heeft kan er onderweg zo’n vijfhonderd spotten. Een snelle tijd zul je waarschijnlijk niet lopen, omdat je hier en daar wat hoogteverschillen moet overbruggen. En Romeinse kasseien als ondergrond halen je tempo op sommige stukken ook flink naar beneden. Vooral als het geregend heeft, zijn ze spekglad. Dat geeft je wel meer tijd om te genieten van alle pracht en praal waar je langsloopt, zoals Piazza di Spagna, Trevifontein, de Sint Pieter basiliek en de Castel Sant’Angelo (Engelenburcht). Vele lopers omschrijven de wedstrijd dan ook als een race door een openluchtmuseum. Tijdens de Olympische Spelen van 1960 baarde de Ethiopiër Abebe Bikila opzien door de marathon op blote voeten te winnen. Exact vijftig jaar later, in 2010, won Siraj Gena ook op blote voeten, als eerbetoon aan zijn illustere landgenoot.
California International Marathon
- begin december
In 2018 finishten 153 lopers bij de California International Marathon (CIM) in Sacramento op of onder de Amerikaanse olympische kwalificatietijd. Daarnaast liepen 265 vrouwen onder de drie uur en 162 mannen waren sneller dan tweeënhalf uur. Wat is hier aan de hand? Het parcours, dat al 37 jaar hetzelfde is, gaat van A naar B. Het is niet helemaal een rechte lijn want hier en daar zitten een paar flauwe bochten. De start ligt op 115 meter boven zeeniveau, de finish op slechts zeven meter. Dat is een verklaring voor de snelle tijden. Daarnaast is het weer een belangrijke factor. Begin december is er in Sacramento een minimale oostenwind, wat rug- of zijwind betekent voor de lopers. Bovendien is het bijna nooit warmer dan tien tot vijftien graden, bij een lage luchtvochtigheid. Omdat CIM een officiële kwalificatiewedstrijd is voor de Boston Marathon staan er ieder jaar veel snelle lopers aan de start. Die onderlinge concurrentie zorgt ook voor snelle tijden.
Volg je Runner's World al op Instagram en Facebook?
