Tijdens zijn eerste officiële 100-mijlwedstrijd heeft de Lithouwer Sania Sorokin het wereldrecord verbroken. Bij de Centurion Running Track 100 Mile in het Engelse Ashford (26 april) liep hij 11.14.56. Met zijn tijd bleef de 39-jarige ultraloper bijna vijf minuten onder het oude record van de Amerikaan Zach Bitter (11.19.13). Sorokins gemiddelde kilometertijd: 4.12.
Eerdere records
Sorokin liep eerder afstanden van meer dan de 100 mijl (160 kilometer), maar nooit die specifieke afstand. In de slechts negen jaar (!) dat hij nu hardloopt concentreerde hij zich vooral op 100 km’s en 24-uursraces; hij werd wereldkampioen op de 24 uur in 2019. Ook won hij de Spartathlon van 2017. Dat is een behoorlijk indrukwekkend cv voor iemand die pas een decennium geleden met hardlopen begon.
Van 100 kilo naar 100 mijl
Sorokin groeide op als een wedstrijd-kajakker, totdat hij geblesseerd raakte en overstapte op alcohol, eten en sigaretten. Toen hij op een dag 100 kilo woog, had hij er genoeg van en begon hij met hardlopen.
‘Ik zag een folder op straat liggen. Het bleek een uitnodiging voor een 100 kilometerwedstrijd,’ vertelt Sorokin Runner's World. ‘Ik besloot dat dat mijn uitdaging werd. Met die 100 km, begon mijn verhaal.’
Het lopen van een 100-miler stond al jaren op Sorokins lijstje. Aanvankelijk stond de wedstrijd al voor 2020 op zijn planning, maar toen werd de wedstrijd in Ashton afgelast vanwege corona. Sorokin, op dat moment nog dealer in een casino (drie dagen in de week), besteedde het grootste deel van zijn tijd tijdens de lockdown vervolgens aan lopen. Toen hij in 2021 zijn baan verloor, besteedde hij zelfs ál zijn tijd aan trainen.
‘Ik trainde als een prof,’ vertelt hij. ‘De voorbereiding op de wedstrijd duurde ongeveer vijf tot zes maanden. Ik werkte niet, dus al die tijd was ik alleen maar aan het lopen, eten en slapen.’
Zijn trainingen bestonden uit duurlopen van 10 tot 50 km, wat optelde tot kilometeromvangen van 120 tot 260 in de de week. Hij deed ook snelheidswerk, zoals zes tot tien keer 1000 meter of vier tot vijf keer 2000 tot 5000 meter.
De wedstrijd
Sorokin arriveerde al een week voor de wedstrijd in Engeland, vanwege de Britse regels die een quarantaineperiode en een serie negatieve COVID-tests vereisen. Omdat hij de week voor de wedstrijd niet naar buiten mocht, zette zijn gastheer een loopband voor hem klaar.
Tijdens de wedstrijd zelf, op de atletiekbaan van Ashton, ging Sorokin voortvarend van start. De eerste 109 kilometer liep hij op de Hoka Carbon X-schoenen, daarna wisselde hij naar de Nike Alpafly.
Gedurende de wedstrijd at hij chocola, chips, boterhammen, bananen en sinaasappels en dronk hij frisdrank, Maurten, PH en Basica. Na 130 kilometer echter, nam hij alleen nog vloeistoffen in, omdat zijn maag geen vast voedsel meer dulde.
Met het record binnen handbereik, op ongeveer 10 ronden voor Sorokin voor de finish, overhandigde zijn team hem een papier met de vraag of hij door wilde lopen en voor het wereldrecord op de 12 uur.
‘In het begin dacht ik: 'Nee! Genoeg is genoeg! Ik ben moe! Ik wil niet!’ zei Sorokin. ‘Maar toen besefte ik dat er mijn hele leven spijt van zou hebben als ik niet nog even 45 minuten door zou gaan. Dus ik ging door.’
Sorokin brak zo ook het 12-uurs wereldrecord en zette het op 105,825 mijl (170.309 meter), één mijl meer dan Bitters record van 104,8.
‘Na de finish overheerste de euforie en tevredenheid,’ vertelt Sorokin. ‘Niets is onmogelijk, zou ik willen zeggen. Een mens heeft heel veel reserves. Laten we de grenzen van het onmogelijke overschrijden.’
Na enkele dagen na de wedstrijd voelen de benen van Sorokin goed aan. Zijn volgende wedstrijd wordt waarschijnlijk het 24-uurs wereldkampioenschap in Roemenië op 2 oktober. Voordat hij aan die trainingscyclus begint, zal hij eerst een beetje ontspannen. ‘Ongeveer een week lang zal ik echt met mijn voeten omhoog gaan liggen en een beetje spelen op mijn PlayStation,’ zegt Sorokin. ‘Daarna begin ik voorzichtig weer met lopen.’
