In de zomer van 2013 spraken we Sifan Hassan voor het eerst. Twintig jaar was ze toen, en nog in afwachting van een Nederlands paspoort.
‘Ik kijk graag naar documentaires op National Geographic, want daar leer ik van,’ vertelde ze. ‘Hoe kan ik leren van mijn fouten, hoe moet ik omgaan met mensen, hoe kan ik mezelf sterker maken? Sommige mensen zijn slecht, hoe kan ik hen beter begrijpen?’ Ze woonde toen nog in Arnhem: ‘In woongemeenschap Het Dorp heb ik een appartement in een atletenflat. Ik heb er mijn eigen keuken en douche. Het liefst kook ik er Ethiopisch, met mager vlees en verse groenten, zoals ik dat van mijn moeder heb geleerd. Maar als ik weinig tijd heb, kies ik ook wel eens voor spagehetti.’
Over de toekomst zei ze: ‘Ik heb veel talent voor het hardlopen, ik weet dat ik hard moet werken, focussen op mijn doelen en nooit opgeven. Ik weet ook dat ik geduld moet hebben, maar het wachten op een Nederlands paspoort doet pijn. Misschien kan ik ooit van mijn sport leven. En anders ga ik werk zoeken als verpleegkundige, dat is ook leuk.’
'Een goede moslim zijn en een gouden atlete'
Als we in april 2016 een coververhaal met haar maken, is ze al een internationale ster, mét Nederlands paspoort. Haar coach op dat moment, Honoré Hoedt, vertelt over haar worstelingen: ‘Sifan is puur en wil dingen goed doen, zowel een goede moslim zijn, als een gouden atlete.’ Ook haar oud-docente Erni van Bijnen, die later een van haar vertrouwenspersonen is geworden, wil iets rechtzetten over haar imago: ‘Sifan is beslist niet afstandelijk en koel. Wel beschikt ze over het vermogen om op de juiste momenten te focussen, zoals tijdens wedstrijden, en dat kan misschien kil overkomen. In het dagelijkse leven is ze juist een heel warme persoon, super voor kinderen, ouderen en minderbedeelden. Ze is gastvrij en zal haar laatste hap eten met je delen. Vergeet ook niet dat ze een andere culturele achtergrond heeft. Ethiopiërs zijn zeer trots en gedreven, ze beschikken wel over een vlotte babbel maar zijn geen praters die hun ziel blootleggen. Echt heel anders dan hier.’
Zelf houdt Sifan Hassan zich in het interview een beetje op de vlakte. Ze wil later graag drie kinderen, dat vertelt ze wel: ‘Liefst jongens, want die geven minder problemen.’ En nee, ze wil geen rolmodel zijn voor sportieve jonge vrouwen: ‘Dat is niets voor mij. Bovendien vind ik dat mensen zelf mogen weten of ze iets met sport hebben, of niet.’
'Hoe hij mijn twee favoriete afstanden kon lopen. Bam!'
In oktober 2018 staat ze weer op de cover . Na de voor haar teleurstellende Olympische Spelen in 2016 in Rio (ze werd vijfde op de 1500 meter en kwam op de 800 meter niet verder dan de series) heeft ze coach Honoré Hoedt na vier jaar verruild voor Alberto Salazar, die op dat moment in het Amerikaanse Portland nog het Nike Oregon Project leidt. Ze heeft net haar debuut gemaakt op de halve marathon in Kopenhagen – met meteen een Europees record tot gevolg. Of ze nu alleen nog maar halve marathons wil lopen, is de vraag:
‘Nee, ik wil op de baan lopen. Korte afstanden. Dan ben je lekker snel klaar. Op de Olympische Spelen in Tokio wil ik twee afstanden lopen. De 5.000 meter en de 1500 meter zijn niet te combineren, vanwege het programma. Dus ga ik voor de 5.000 en de 10.000. Na Tokio wil ik een marathon proberen.’
Is Mo Farah een voorbeeld voor je? Omdat hij alle afstanden beheerste tussen de 1500 meter en de marathon?
‘Hoe was dat voor jou.’
De voormalige Marokkaanse middellangeafstandloper die op de Olympische Spelen in Athene in 2004 goud won op zowel de 1500 als de 5.000 meter.
‘Sifan Hassan, in november 2018 voor Runners World gefotografeerd door Casper Rila.’
El Guerrouj is mijn voorbeeld:
Hassan en 4x400 team door naar olympische finale?
‘Moeilijk. Als atleet wil je altijd gezond blijven en wedstrijden lopen. Ik kon gelukkig wel blijven trainen, maar gewoon niet zo veel kilometers lopen.’
Advertentie - Lees hieronder verder?
‘Nu is dat beter geworden.’
Sifan Hassan, in november 2018 voor Runners World gefotografeerd door Casper Rila?
‘Nou ik loop vaak te veel zo.’ (Ze zwaait met haar armen wijd)
Wereld- en Nederlandse record tijdens FBK Games?
‘Ook met mijn benen.’ (Ze draait rondjes met haar onderbenen)
Nu is dat beter geworden?
‘Het is beter geworden door te oefenen en door krachttraining, door vooral mijn benen sterker te maken. Maar het is nog niet perfect.’
En mentaal?
‘Ik ben rustiger geworden. Vroeger was ik, als ik tweede werd, echt super boos, ofzo. Maar nu accepteer ik dat gewoon.’
Hoe is dat veranderd, dan?
‘Casper Rila 2016.’
Sifan Hassan, in april 2016 voor Runners World gefotografeerd door Casper Rila?
‘Ja. Natuurlijk wil ik nog altijd winnen. Maar ja, andere atleten willen dat ook. Het is gewoon belangrijk voor mezelf te weten dat ik er alles aan heb gedaan en dat ik niets meer had kunnen doen.’
Onze 6 hoogtepunten van de Olympische Spelen. Hassan en 4x400 team door naar olympische finale.
