Afgelopen weekend vond het wereldkampioenschap Backyard Ultra voor landenteams plaats. Over heel de wereld probeerden teams zoveel mogelijk uren te lopen in een haast onmenselijke afvalrace. Voor Nederland deden 15 van de beste ultralopers en loopsters een poging in recreatiepark Het Lingebos in Gorinchem. 42 uur en bijna 300 kilometer non-stop hardlopen verder bleek Roman Packbier (50) uit Roosendaal de winnaar.

Backyard Ultra: Voor onbepaalde tijd hardlopen

De Backyard Ultra is een type ultraloop waarbij deelnemers voor onbepaalde tijd ieder uur een ronde van 6.706 meter moeten afleggen. De tijd die in dat uur overblijft wordt gebruikt om te eten en te rusten. Wie na dat uur niet meer aan de start verschijnt voor de volgende ronde heeft verloren, winnaar is diegene die een ronde meer loopt dan de rest. Het wereldrecord staat op 90 ronden ofwel 600 kilometer.

Adriaan Pandelaers, Hinke Schokker en Roman Packbier

Zaterdagmiddag vertrokken 15 van de beste ultralopers van Nederland om ons land te vertegenwoordigen in het WK Backyard Ultra voor landen. Pas na een dag lopen viel de eerste loper af. Na 40 uur lopen waren er nog 3 kanshebbers voor de overwinning: Adriaan Pandelaers, Hinke Schokker en Roman Packbier. Pandelaers kwam na 13 minuten terug naar het startpunt met hevige kramp in zijn hele lichaam. Toen werd het een duel tussen Hinke Schokker en Roman Packbier.

Packbier: ‘Toen waren we nog met twee. Hinke liep geweldig, elke keer was ze na 42 minuten terug van haar ronde, liep meteen door naar de slaaptent en viel een kwartier in slaap. Stond op en liep naar de start van de volgende ronde. Met haar tijden liep ze wereldwijd bij de snelste 5 vrouwen. Ik had een andere aanpak en heb die 6.7 kilometer zo langzaam mogelijk gelopen zodat ik bijna meteen aan de volgende ronde kon beginnen.]

Hinke Schokker gevallen

Zo liepen de twee de 41e ronde in. Schokker snel en Packbier langzaam. Packbier: ‘Na 4 kilometer zag ik in het donker een persoon voor me staan. Als je twee dagen achtereen loopt zie je wel meer rare dingen, maar dit bleek Hinke. Ze was duizelig geworden en gevallen. Ik ben gestopt en heb haar geholpen naar de finish en mocht daarna nog aan ronde 42 beginnen.

Voor Hinke Schokker leek het lange tijd goed te gaan: ‘Het was een leuk evenement met een mooie ronde. Een specifieke voorbereiding heb ik niet gedaan. Wel heb ik heb recent meegedaan bij het WK 24 uur in Verona en met de Chicago Marathon. Bij mij werkt het niet zo goed om langzaam te lopen. Lang ging mij plan goed maar in de laatste ronde bleek ik toch te weinig te hebben gegeten en gedronken. Dat heeft me de overwinning gekost. Als team lopen vond ik heel leuk, veel teamgenoten hebben verder gelopen dan ooit.’

Lees ook: Over Hinke Schokker.

Roman Packbier over de race

Roman Packbier geeft datzelfde ook aan: ‘Allereerst hulde aan de organisatie van deze ultra, ga er maar aan staan. Tot 200 kilometer waren we nog met veel, ik denk dat die afstand het doel was voor een groot gedeelte van de groep. Daarna waren we plots nog met 6. Vorig jaar liep ik elke ronde in 43 minuten, maar dat was voor mij te snel. Ik moet het hebben van langzaam lopen en weinig rust en slaap. Ik ben sowieso een slechte korte slaper, dat lukt me pas in de tweede nacht. Eten in deze ultra is wel belangrijk want de intensiteit is hoog. Zo at ik elke ronde vast voedsel als boterhammen, macaroni, pannenkoeken en stamppot en dronk veel water en cola. Elke Ultra heeft zijn moeilijke momenten, als je met twee overblijft wordt het een mentale zaak om de ander te laten denken dat je, ondanks pijntjes in je hele lichaam, nog uren door kunt. Ik loop eigenlijk liever 300 kilometer van A naar B, maar ben wel heel blij met de winst. We hebben het als team Nederland goed gedaan.’

Lees ook: Ultraloper Harvey Lewis verbreekt Big's Backyard Ultra record met 560 km in 85 uur.