In Mijn loopverhaal vertellen lopers hun eigen bijzondere loopverhaal. Dit keer Tim Heymans (38) uit Eremboegem (België).
Mijn loopverhaal: Lopen als medicijn voor tegenslage een racefiets gekocht. Ik had de smaak snel te pakken en werd een fanatieke fietser. In de winter onderhield ik mijn conditie met lopen. Ik merkte dat ik aanleg had. Tussen het fietsen door liep ik bijvoorbeeld een halve marathon. In 2015 raakte ik in een depressie. Ik stopte met sporten en mijn scheiding volgde. Ik had alleen energie voor mijn werk. Het absoluut dieptepunt was een zwaar auto-ongeval begin 2018. Net zoals bij het overlijden van mijn moeder was dit weer een wake-up call. Ik ging weer sporten. Ik had wel een afspraak met mezelf gemaakt: niet trainingsschema’s waren belangrijk, maar het plezier in het sporten. Ik nam een sportschoolabonnement en combineerde dit op een ontspannen manier met lopen en fietsen.
Mentaal ging het beter
Ik deed mee aan drie strandloopjes van 10 kilometer waarvan ik maar één keer de finish bereikte. Ook het fietsen viel me zwaar. Maar in mentaal opzicht was ik er op vooruit gegaan. Het sporten had voor een gezond voedings- en slaappatroon gezorgd. De mentale dippen waren er nog steeds, maar werden steeds korter. Trainen was leuk maar ik had ook weer een doel nodig. En doordat ik in Brussel werk en er daar in oktober een marathon gelopen wordt was het doel snel gesteld. Mijn voorbereiding wat veel te kort met als gevolg dat ik na 26 kilometer uitviel en strompelend richting auto liep met pijn in mijn heup. Nog geen week later verscheen ik aan de start van een halve marathon in de buurt waar ik een tijd van 1.38 liep.
Het gaat om...
Vier marathons
Begin 2019 was ik mentaal veel beter en kon ik mijn medicatie afbouwen. Ik fietste weer veel. Na de zomer lag de focus op het lopen. Sterker nog, ik had het ambitieuze plan om vier marathons in vier landen te lopen: in Ieper, Eindhoven, New York en Valencia. Op de marathon van Ieper bereidde ik me echt goed voor. Door verkeerd eten en drinken stokte mijn motor bij kilometer 34. Desondanks liep ik de marathon uit in een tijd van 3.26. De marathon van Eindhoven heb ik uiteindelijk niet gelopen. Het vele fietsen en de trail van de Barrages hadden er te zwaar bij me ingehakt. Naar New York vertrok ik met een schouderblessure. Gelukkig sloeg de medicatie voor de schouder net op tijd aan en kon ik de marathon voltooien in 3.31. In Valencia startte ik voorzichtig, dronk en at ik gepast en dat heeft er voor gezorgd dat ik naar mijn kunnen perfect gelopen heb. Mijn eindtijd: 3.25.
Op onze site plaatsen we inspirerende loopverhalen. Heb jij ook een bijzonder verhaal? Stuur het ons op (in maximaal 400 woorden) en wie weet zie je je verhaal straks terug. Stuur vooral ook loopfoto’s mee en vergeet niet je naam, leeftijd en woonplaats te noemen. Ons mailadres: [email protected]
