Cees Stolwijk is de snelste Master van Nederland

Bernadette, de vrouw van Cees Stolwijk, presenteert verse eierkoeken bij de thee. Die koolhydraatrijke snack komt goed van pas, omdat Stolwijk en ik een stukje gaan hardlopen. Op mijn verzoek, omdat ik nieuwsgierig ben naar de looptechniek van de sterkste master ter wereld. Stolwijk weet wel een leuk parcoursje, zegt hij. De meervoudig wereldkampioen en wereldrecordhouder is gehuld in vlinderbroekje en singlet, aan zijn voeten draagt hij een paar lichte wedstrijdschoenen. Volg mij maar, gebaart Stolwijk, waarna we rustig beginnen te draven.

Geluk en goede genen

Ter voorbereiding op onze ontmoeting heb ik op Youtube wedstrijdbeelden van Stolwijk bekeken. Masters ogen doorgaans wat roestig, maar Stolwijk snelt opvallend soepel over het kunststof. Ronde na ronde worden de pasjes van de concurrenten korter en de ruggen wat hoger - behalve bij Cees Stolwijk, die onverdroten voorwaarts stormt. Hoe dat kan, weet hij zelf ook niet. Een combinatie van geluk en goede genen, denkt hij. Meer is het niet.

'Gepubliceerd op: 25/08/2021.’

We lopen langs de atletiekbaan van Altis, de Amersfoortse atletiekclub waar Stolwijk lid van is. Het gesprek komt op Armando Houtveen, de jeugdatleet die begin jaren ‘80 furore maakte en nog altijd indrukwekkende clubrecords op zijn naam heeft staan. Houtveen zou zijn belofte helaas niet waarmaken. Hij stopte op jonge leeftijd en verdween in de anonimiteit. ‘Bij mij is het net andersom’, zegt Stolwijk. ‘Ik ben laat op gang gekomen en brak pas door toen ik al master was. Er zijn oudere lopers die teren op hun vergane glorie, terwijl anderen stoppen zodra de aftakeling begint. Gepubliceerd op: 25/08/2021.’

Hans van Dijk, trainingsmaatje en auteur van het boek Het geheim van Hardlopen over Cees

‘dat nu in de winkel ligt^enormaal gesproken 15% langzamer dan op hun 45^e. Bij Cees was dat net omgekeerd: hij slaagde er 25 jaar lang in om zijn tijden constant te houden en soms zelfs te verbeteren. Al zijn pr’s zijn gevestigd tussen zijn 54e en 65e levensjaar. Op 70-jarige leeftijd liep hij 4.53 op de 1500 meter, wat volgens age-grading tabellen goed is voor 3.31 op 28-jarige leeftijd. Op de 10.000 meter zou hij 26.50 in de benen hebben gehad, en op de marathon 2.05.12. Dat zijn wereldtijden, al blijft het natuurlijk altijd een beetje speculeren hoe een jonge Cees zich zou hebben ontwikkeld. Maar het staat buiten kijf dat hij beschikt over een buitengewone aanleg, anders kun je deze prestaties niet leveren op zijn leeftijd.’

Wereldrecords bij de Masters

Voor de duidelijkheid: wereldrecords bij de masters staan zeer scherp, in alle disciplines. Dat komt omdat atletiek een sport is die wereldwijd wordt beoefend, en waarbij in alle leeftijdscategorieën getalenteerde en fanatieke atleten actief zijn. De palmares van Stolwijk is zo dik als een telefoonboek, en dat heeft alles te maken met zijn veelzijdigheid. Hij bezit vier wereldrecords en werd wereldkampioen veldlopen, 10.000 meter en de marathon.

Zijn erelijst bestaat uit 49 gouden, 17 zilveren en 10 bronzen medailles bij nationale kampioenschappen in de leeftijdsklassen M55, M60, M65 en M70. Tijdens Europese kampioenschappen staat de teller op 6 keer goud en 5 keer zilver, en tijdens wereldkampioenschappen veroverde de Amersfoorter 3 gouden, 2 zilveren en 1 bronzen medaille. In zijn huis heeft Stolwijk een kamer volledig gereserveerd voor zijn atletiekmemorabilia. Trots toont hij de muren van het vertrek, die volledig behangen met gouden medailles, oorkonden, foto’s en vaantjes.

Pijntjes en de aanloop naar het lopen

Tempo’s lopen zit er vandaag niet in, helaas. Stolwijk voelt een pijntje aan zijn linkerkuit. Niets ernstigs, zegt hij. Even rustig aan doen, dan gaat het vanzelf over. Dat is jammer, want ik had Stolwijk graag op topsnelheid zien sprinten. Maar een indruk van zijn looptechniek krijg ik wel. Stolwijk beschikt over een licht frame en loopt uiterst reactief en lichtvoetig. Zijn harde wedstrijdschoentjes kletsen in hoog tempo over de klinkers, Stolwijk lijkt heel weinig energie te verliezen en maakt de indruk urenlang te kunnen doorgaan. Alleen de achterstrekfase lijkt iets aan kracht en souplesse te hebben ingeboet. Maar dat is iets wat je bij vrijwel alle lopers van boven de zestig ziet.

Stolwijk: ‘In mijn jeugd was het vizier totaal niet op fysieke sportbeoefening gericht. Ik deed op een redelijk niveau aan dammen, een familietraditie. Daarnaast speelde ik tafeltennis, ik ben een van de oprichters van Avanti geweest, in Hazerswoude. Daar zag ik een jonge Bettine Vrieskoop furore maken, onder leiding van haar coach Gerard Bakker. Op een goede dag uitnodigde Bakker me uit om mee te gaan hardlopen met zijn selectie. Ik merkte dat ik een betere loper was dan al die tafeltennissers. Maar omdat ik er altijd vol invloog, zag ik die hele loopsport niet zitten. Veel te zwaar naar mijn smaak.’